Trzeba mieć ogromną odporność na uroki życia, żeby nie zakochać się w Lublanie, której nazwa znaczy „ukochana, umiłowana”. Wpływ na to ma nie tylko piękna architektura miasta, intensywna zieleń, pyszne wino i kawa oraz smaczne jedzenie. Największym urokiem Lublany są jej mieszkańcy: radosne dusze, rano ochoczo zdążające do pracy i szkoły (w centrum miasta – piechotą, na rowerach lub rolkach), z przyjemnością pomogą turystom, a nie raz nawet chętnie zagadają. Tylko dlatego, że lubią ludzi i łatwo się z nimi komunikują. Poza słoweńskim, większość z nich swobodnie posługuje się angielskim, niemieckim bądź włoskim. Być może słoweńska radość życia bierze się z umiejętności stawiania czoła przeciwnościom losu. Jej piękną architekturę wiele…